Ένα ενδιαφέρον ιστορικό εκείνης της εποχής αφηγείται ο Φαρσαλινός Θέμης Παδιώτης για το πως είδαν τα Φάρσαλα, 48 χρόνια πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μεξικό το 1970.
Ήταν το πρώτο Μουντιάλ που μεταδόθηκε από την τηλεόραση έγχρωμο, σε όσα κράτη ήταν τότε διαθέσιμο τέτοιο σήμα. Στα Φάρσαλα μεταδόθηκε από μόλις 3 τηλεοράσεις σε όλη την επαρχία, σε ασπρόμαυρη μετάδοση.
Το Κύπελλο κατέκτησε η εθνική ομάδα της Βραζιλίας στον τελικό απέναντι στην Εθνική Ιταλίας με σκορ 4-1, η οποία περιελάμβανε στη σύνθεσή της τους Πελέ, Ριβελίνο, Τοστάο, Ζαϊρζίνιο και Ζέρσον. Η ομάδα αυτή θεωρείται η καλύτερη που έχει αγωνιστεί ποτέ στον θεσμό. Κάποιοι μιλούν ακόμη και σήμερα για την καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών. Την επόμενη της «στέψης» η ιταλική εφημερίδα «Messagero» έγραφε: «Χάσαμε από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου».
Ιστορικό του 1970 για τα Φάρσαλα
“Τότε για πρώτη φορά οι φίλαθλοι και οι κάτοικοι των Φαρσάλων και των περιχώρων, είδαν το Παγκόσμιο κύπελλο επάνω στο βουνό καθώς μέσα στην πόλη δεν υπήρχε λήψη, υπήρχε ένας μικρός αναμεταδότης στρατιωτικός της ΥΕΝΕΔ στο Πήλιο, ο οποίος είχε επαφή (λήψη) με την τελευταία στροφή καθώς ανεβαίνουμε επάνω στο βουνό των Φαρσάλων.
Το αμέσως επόμενο βασικό πρόβλημα ήταν το ρεύμα καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν γεννήτριες, αλλά ούτε και τα απαραίτητα χρήματα να αγοραστεί καλώδιο. Η απόσταση από το σπίτι του Γιώργου Πιπέρια, ο οποίος έδωσε το ρεύμα ήταν περίπου 300 μέτρα, έτσι αναγκαστήκαμε να βάλουμε το ήδη υπάρχον καλώδιο που είχαμε ένα λεπτό καλώδιο ενός τετραγωνικού χιλιοστού και να χρησιμοποιήσουμε την γη σαν ουδέτερο. Εκείνη την εποχή δεν έβρεχε συχνά όπως τώρα και υπήρχε ξηρασία στο βουνό, το οποίο για να γίνει η απαραίτητη γείωση έπρεπε να ποτίζουμε με νερό, αναγκαστήκαμε να κουβαλήσουμε νερό στην πλάτη επάνω στο βουνό, ώστε να παρακολουθήσουμε το Μουντιάλ στην τηλεόραση.
Η τηλεόραση αρχικά λειτούργησε, αλλά μετά από λίγο στένευε δεξιά και αριστερά γιατί ήταν με λυχνίες και δεν ήταν επαρκή η τάση, αναγκαστήκαμε να παρακαλέσουμε όσοι ερχόντουσαν να παρακολουθήσουν να φέρουν μαζί του νερό, ώστε να ποτίσουμε το συγκεκριμένο μέρος. Οι περισσότεροι πειθάρχησαν στην εντολή και έφεραν μαζί τους νερό, τότε δεν υπήρχαν όπως σήμερα μηχανάκια και αυτοκίνητα και κατ΄ανάγκη οι περισσότεροι έρχονταν με τα πόδια.
Οι αγώνες γινόταν στο Μεξικό και υπήρχε διαφορά ώρας αρκετά μεγάλη 8 περίπου ώρες. Ξεκινούσαν στις 12 τα μεσάνυχτα και τελειώνανε στις 2:00 τα ξημερώματα. Όταν τελείωνε το νερό η λύση δινόταν από το πλήθος φωνάζοντας κατουράτε βρε κατουράτε βρε την γείωση, ώστε να επανέλθει η εικόνα και έτσι συνεχιζόταν το ποδοσφαιρικό θέαμα, κάτι πρωτόγνωρο και ανεπανάληπτο για την τότε εποχή.
Έπειτα από δυο-τρεις αγώνες επειδή μαθεύτηκε, μαζεύτηκαν πάρα πολλά άτομα περίπου 500 με 700. Την επόμενη μέρα ακριβώς μας κάλεσε η αστυνομία και μας ζήτησε να μην ξαναπάμε γιατί ήταν περίοδος δικτατορίας και απαγορευόταν η συνάθροιση πάνω από 3 άτομα.
Αναγκαστήκαμε να πάμε με τους πρωτεργάτες Θανάση Λούκουτο, Σωτήρη Μπάτρα (μεταφορέας που διέθετε το φορτηγάκι) Παντελή Αλμπανόπουλο, Γιώργο Πιπέρια, Λάκη Κούδα και εμένα (Θέμη Παδιώτη) στο Αχίλλειο.
Στο Αχίλλειο όμως δεν υπήρχε λήψη και έτσι ξανά επιστρέψαμε από το πίσω μέρος από τα αμπέλια που γνώριζε ο Σωτήρης Μπάτρας καλά στο δρόμο, με την τηλεόραση την κεραία τον σωλήνα στην αγκαλιά τα στήσαμε, αλλά ο κόσμος έψαχνε να μας βρει και τελικώς από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε που βρισκόμασταν και αυτή την φορά, έτσι μαζεύτηκαν ακόμη περισσότερα άτομα περίπου 800 με 900 άτομα.
Στο σημείο έφτασε ένα τζιπ παλιό στρατιωτικό με την αστυνομία μέσα Νίκος Πάπαρης και Βαγγέλης Αλεξόπουλος και λένε τι κάνετε εδώ πέρα δεν είπαμε ότι απαγορεύεται, μας είχαν επιπλήξει προηγουμένως λέγοντας οτι θα φυλακιζόμασταν, εκείνη την ώρα δεν τους είπαμε τίποτα απλά φωνάξαμε στο πλήθος ότι μαζί μας παρακολουθεί και η Αστυνομία το Μουντιάλ, το πλήθος χειροκρότησε και τελικώς γλιτώσαμε την σύλληψη.
Στην επαρχία υπήρχαν στο σύνολο τρεις τηλεοράσεις μία στα Φάρσαλα η δικιά μου (Θέμης Παδιώτης) μάρκας Schaub Lorenz μια στο Σταυρό στο καφενείο του Χρήστου Τύμπα μάρκας PHILIPS, την οποία είχε αγοράσει από τον Γιώργο Λούκουτο και μια τηλεόραση Schaub Lorenz ο Νίκος Καλόγηρος στο Βασιλί Φαρσάλων. Ο Αντώνης ο Κουλαξής που πουλούσε τα υαλικά είχε και αυτός μια τηλεόραση, η οποία δεν έπιανε τηλεοπτικό σήμα μάρκας Σάμπα και ο Γιώργος ο Λούκουτος την δική του τηλεόραση στην βιτρίνα του καταστήματος μάρκας PHILIPS, όλες τους 24 ιντσών ασπρόμαυρες.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που τα Φάρσαλα έβλεπαν τηλεόραση και οι ποδοσφαιρόφιλοι των Φαρσάλων Παγκόσμιο Κύπελλο, την ίδια ακριβώς εποχή τον Ιούνιο του 1970″.
Τα στοιχεία αντλήθηκαν έπειτα από σχετική αφήγηση των γεγονότων από τον Φαρσαλινό Θέμη Παδιώτη στο ifarsala.gr, για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιοί.
