Νέα δεδομένα φέρνουν στο φως τι πραγματικά επηρεάζει το ύψος της σύνταξης από τον ΕΦΚΑ, ανατρέποντας ίσως καθιερωμένες αντιλήψεις. Ενώ έως τώρα η επικρατούσα άποψη ήθελε τις χαμηλές μισθολογικές απολαβές κάποιων ετών να είναι ο καθοριστικός παράγοντας για μια πενιχρή σύνταξη, φαίνεται πως η διάρκεια ασφάλισης είναι αυτή που παίζει τον σημαντικότερο ρόλο.
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση, πέντε “κακές” μισθολογικά χρονιές έχουν πλέον μικρότερη επίδραση στο τελικό ποσό της σύνταξης. Αντιθέτως, πέντε λιγότερα χρόνια ασφάλισης στον ΕΦΚΑ μπορούν να μειώσουν την ανταποδοτική σύνταξη κατά ένα εντυπωσιακό ποσοστό, σχεδόν 26%. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της συνεχούς και μακροχρόνιας ασφαλιστικής πορείας για τη διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς σύνταξης.
Επιπλέον, η ανάλυση τονίζει ότι για να εξασφαλίσει κανείς μια ικανοποιητική σύνταξη από τον ΕΦΚΑ, δεν αρκεί απλώς η αποφυγή της πρόωρης εξόδου με μειωμένες αποδοχές. Η μείωση που επιφέρει η πρόωρη συνταξιοδότηση, η οποία κυμαίνεται από 6% για κάθε έτος και φτάνει έως το 30% στην πενταετία, αφορά αποκλειστικά την εθνική σύνταξη. Αυτό σημαίνει ότι η επίδρασή της είναι περιορισμένη σε σχέση με τη συνολική σύνταξη, αναδεικνύοντας εκ νέου την κρισιμότητα της ανταποδοτικής σύνταξης και κατ’ επέκταση της διάρκειας ασφάλισης.
Θα πρέπει ακόμη να είναι:
- Πλήρης, δηλαδή χωρίς πέναλτι πρόωρης εξόδου.
- Να έχει ένα καλό μέσο μισθό από το 2002 και μέχρι την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης συνταξιοδότησης, και
- Να έχουν συμπληρωθεί (με πραγματική εργασία ή πλασματικά έτη), 40 χρόνια ασφάλισης.
– Ο πρώτος λόγος μοιάζει ο πιο σοβαρός, ωστόσο η μείωση στην εθνική σύνταξη έχει «οροφή» και δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 130 ευρώ το μήνα.
Παράδειγμα
– Αντιθέτως, εάν ένας ασφαλισμένες με 2.500 μέση αμοιβή (συντάξιμο μισθό) από το 2002 και μέχρι την ημερομηνία συνταξιοδότησης, αναγνωρίσει δωρεάν ένα χρόνο επιδοτούμενης ανεργίας και ένα χρόνο ασθενείας, ήτοι 600 ημέρες ασφάλισης, από αυτό τον λόγο θα χάσει 127,5 ευρώ το μήνα. Δηλαδή θα έχει τις ίδιες απώλειες σαν να έπαιρνε μειωμένη…
Και αυτό γιατί μπορεί ένας ασφαλισμένος να λάβει δωρεάν (χωρίς πληρωμή) τις ημέρες ανεργίας και ασθένειας (τελευταία δεκαετία), προκειμένου να συμπληρώσει τις 12.000 ημέρες (40 έτη) ωστόσο, θα βγει με 38 χρόνια ασφάλισης. Άρα ο μέσος-συντάξιμος μισθός θα πολλαπλασιαστεί με 5,1% χαμηλότερα (χ44,91%, αντί για 50,01% στην 40ετία) για να υπολογιστεί η ανταποδοτική σύνταξη.
Κατά συνέπεια, όχι μόνο πρέπει να πληρώσει ένας ασφαλισμένος τα πλασματικά έτη ασφάλισης που αναγνωρίζει αλλά, προκειμένου να λάβει καλή σύνταξη, πρέπει να προσέξει η αναγνώριση να μην μειώνει και τον μέσο όρο των αποδοχών (από το 2002 και μέχρι την ημέρα συνταξιοδότησης).
Για παράδειγμα, όταν ενεργοποιείται μια παλαιά αίτηση αναγνώρισης, ναι μεν παραπέμπει σε χαμηλότερο ποσό (κόστος πλασματικών), ακριβώς γιατί τότε ο μισθός ήταν μικρότερος, ωστόσο αυτή η εξίσωση βγάζει μικρότερη σύνταξη.
Σημείωση: Η αναφορά αυτή δεν αφορά στις αιτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι μπορούν να αναγνωρίσουν τα πλασματικά έτη με συμμετοχή 6,67%, αντί για 20% σήμερα, εάν είχαν καταθέσει αίτηση μέχρι 12/5/2016.
– Ο τρίτος παράγοντας είναι και ο πλέον σημαντικός για τον καθορισμό του ύψους της σύνταξης.
Εάν κάποιος ασφαλισμένος, έχοντας θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης με 35ετία, δεν αναγνωρίσει πλασματικά έτη μέχρι τα 40 χρόνια ασφάλισης, απλώς θα χάσει σχεδόν 13 ποσοστιαίες μονάδες ανταποδοτικός σύνταξης. Αυτό μεταφράζεται σε μείον 260 ευρώ στη σύνταξη για συντάξιμο μισθό 2.000 ευρώ.
Βεβαίως σε αυτό το επίπεδο μέσου μισθού (2.000 ευρώ) το κόστος εξαγοράς υπολογίζεται στα 400 ευρώ για κάθε μήνα (24.000 ευρώ την 5ετία, ο στρατός έρχεται πιο φθηνά καθώς στον μήνα αναγνωρίζονται 30 ημέρες ασφάλισης). Τα χρήματα αυτά, ωστόσο, παρακρατούνται από τη σύνταξη, ενώ εκπίπτουν από τη φορολογία.
Σε κάθε περίπτωση όλα εξαρτώνται από την ηλικία του ασφαλισμένου. Η απόσβεση της εξαγοράς θα γίνει σε περίπου 7 χρόνια…
Δηλαδή, για συνταξιοδότηση στα 62, το κέρδος θα προκύψει μετά τα 70 έτη…
Με πληροφορίες από ieidiseis.gr
