Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται όσα έχουν συμβεί με επίκεντρο τις αγροτικές επιδοτήσεις, και έχουν οδηγήσει στην καρατόμηση 6 διοικήσεων του Οργανισού Πληρωμών και Ελέγχων Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ) σε 6 χρόνια, έχει διττό στόχο:
Πρώτον, να θολώσει τις ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ και των κομμάτων που είτε από κυβερνητικές θέσεις είτε από την αντιπολίτευση όχι μόνο στηρίζουν με κάθε μέσο την ΚΑΠ της ΕΕ αλλά της προσδίδουν και ιδιότητες που δεν έχει, όπως ότι δήθεν χάρη σε αυτήν επιβιώνουν οι αγρότες στη χώρα μας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι περίσσεψαν οι αναφορές στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ που εισρέουν ετησίως από τα «κοινοτικά» ταμεία, λες και αυτά δεν προέρχονται από τη φορολεηλασία των ευρωπαϊκών λαών, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού.
Με αυτόν τον τρόπο, και με την υπερπροβολή της παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στην υπόθεση, επιχειρείται όχι μόνο να βγει «λάδι» η ΕΕ, της οποίας η Κοινή Αγροτική Πολιτική είναι η «πέτρα του σκανδάλου», αλλά και να παρουσιαστεί ως εγγυητής της «διαφάνειας», της «εξυγίανσης» και του «κράτους δικαίου». Ολα αυτά ποιος; H EE των λόμπι, της εξαγοράς, της διαφθοράς των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Δεύτερον, επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός από εξελίξεις που προετοιμάζονται με τη συμμετοχή και της ελληνικής κυβέρνησης και αφορούν την προσαρμογή της ΚΑΠ, που πρόκειται να αναθεωρηθεί το 2027 στα νέα δεδομένα, δηλαδή στα δεδομένα της πολεμικής προετοιμασίας της ΕΕ και της αναπροσαρμογής των προτεραιοτήτων του προϋπολογισμού της. Εξελίξεις που έχουν σχέση και με την προώθηση της παράδοσης των ορεινών όγκων στο μονοπωλιακό κεφάλαιο για κερδοφόρες επενδύσεις, που θα περιορίσει τις δημόσιες εκτάσεις οι οποίες «δίνονται» σε κτηνοτρόφους ως βοσκοτόπια.
Η διαφθορά είναι σύμφυτη με το σύστημα της εκμετάλλευσης
Είναι μόνιμο, αναπόσπαστο στοιχείο που χαρακτηρίζει τη σχέση του μονοπωλιακού κεφαλαίου με το αστικό πολιτικό σύστημα, το οποίο εκτός των άλλων λειτουργιών του αστικού κράτους χρησιμοποιεί και την ψηφοθηρία για να ενσωματώσει τον λαό στα σχέδια του κεφαλαίου.
Στην προκειμένη περίπτωση, με το πρόσχημα να μη «χαθούν» οι αγροτικές επιδοτήσεις, υπουργοί και διοικήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τις ευλογίες των Βρυξελλών, έκαναν «τα πάντα».
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2015, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίστηκε στη Βουλή, όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα που υπήρχαν τότε πλην ΚΚΕ, νομοσχέδιο 1 που έδινε τη δυνατότητα να χαρακτηρίζονται δάση και δασικές εκτάσεις βοσκότοποι, ώστε να προκύψουν οι απαραίτητες εκτάσεις για τη χορήγηση της επιδότησης στην κτηνοτροφία.
Πάνω σε αυτό το έδαφος φύτρωσε ο «παραλογισμός» για τον οποίο οι διάφοροι σκανδαλοθήρες σήμερα κάνουν ότι πέφτουν από τα σύννεφα: Να εκδίδονται Υπουργικές Αποφάσεις και εγκύκλιοι οι οποίες μοίραζαν βοσκοτόπια περιοχών όπως ο Γράμμος, τα Αγραφα, νησιά του Αιγαίου, η Πελοπόννησος για να ενεργοποιήσουν δικαιώματα επιδότησης κτηνοτρόφοι με έδρα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, σε περιοχές όπου δεν επαρκούσαν οι υπάρχουσες εκτάσεις.
Επίσης, πάνω σε αυτό το έδαφος φύτρωσαν και οι διάφορες απάτες και τα κυκλώματα παρανομιών.
Η σκανδαλοθηρία προπομπός εξελίξεων στο φόντο της όξυνσης των ανταγωνισμών
Η όλη εξέλιξη αποτελεί κλοπή σε βάρος των πραγματικών αγροτών, από τη στιγμή που το συνολικό ποσό των επιδοτήσεων είναι προκαθορισμένο σε ετήσια βάση και τελικά καταλήγει να μοιράζεται και σε μη παραγωγούς αγροτικών προϊόντων, που είτε νομότυπα είτε παρανομώντας έχουν καταστεί δικαιούχοι αγροτικής επιδότησης.
Πρόκειται για μια κλοπή που γίνεται εδώ και δεκαετίες, στη βάση του τρόπου χορήγησης των επιδοτήσεων με κριτήριο την έκταση και όχι την παραγωγή, και καταγγέλλεται συνεχώς από τους αγρότες και τους φορείς τους, που διεκδικούν η επιδότηση να πηγαίνει στην πραγματική γεωργική παραγωγή και στο πραγματικό κτηνοτροφικό κεφάλαιο.
Γι’ αυτόν τον λόγο, η σκανδαλοθηρία που έχει σηκωθεί το τελευταίο διάστημα γύρω από το μοίρασμα των επιδοτήσεων μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Είναι βέβαιο ότι θα αξιοποιηθεί στο πλαίσιο των κυοφορούμενων στην επερχόμενη ΚΑΠ αλλαγών, που λαμβάνουν υπόψη το νέο τοπίο των ανταγωνισμών ανάμεσα στα μονοπώλια των διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Ηδη η επιβολή δασμών έχει μπει στην ημερήσια διάταξη, ανατρέποντας ορισμένα δεδομένα δεκαετιών στο παγκόσμιο εμπόριο, ενώ οι πολεμικές προετοιμασίες της ΕΕ εντείνουν τις συζητήσεις για ανακατεύθυνση κονδυλίων. Από την άλλη, τροφοδοτείται συνεχώς μια συζήτηση για την ανάγκη εξασφάλισης της δυνατότητας διατροφικών πλεονασμάτων και επάρκειας σε περίπτωση εμπλοκής σε πόλεμο ή άλλων κρίσεων
Τώρα ήρθε η στιγμή που τα αστικά επιτελεία επιλέγουν να κάνουν «αποκαλύψεις» γύρω από αυτήν τη διαμορφωμένη κατάσταση, να φέρουν στην επιφάνεια ορισμένες πλευρές της με έντονη δυσωδία. Προφανής τους στόχος είναι να αξιοποιήσουν όλα αυτά για την επιτάχυνση των αλλαγών της αστικής πολιτικής που είναι ήδη σε διαβούλευση σε επίπεδο ΕΕ, ακόμα και για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση δημόσιων εκτάσεων.
Διαχρονικές οι απάτες και ο «παραλογισμός» στο έδαφος του καπιταλισμού
Δεν είναι άλλωστε πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την πολιτική των αγροτικών επιδοτήσεων. Ποιο είναι το πραγματικό σκάνδαλο
Το πραγματικό σκάνδαλο που επιχειρεί να συγκαλύψει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα είναι το γεγονός ότι η αγροτική επιδότηση, ανεξάρτητα από τη μορφή με την οποία αυτή χορηγείται, συνιστά από μόνη της κλοπή του αγρότη από τα μονοπώλια.
Δίνεται με κριτήριο την εξασφάλισή τους σε επαρκείς και φτηνές πρώτες ύλες, απαραίτητες για την κερδοφορία τους. Αυτή προϋποθέτει τη συνέχιση της παραγωγικής δραστηριότητας στη γη ακόμα και από αγρότες που δεν μπορούν να διατηρηθούν μέσω της αγοράς, η οποία τους επιφυλάσσει τιμές πολύ κάτω από την τιμή παραγωγής των προϊόντων τους, και γι’ αυτόν τον λόγο η αντικειμενική στον καπιταλισμό τάση είναι η άμεση απαλλοτρίωσή τους.
Ο καπιταλιστής βέβαια μπορεί να βρει πρώτες ύλες και από άλλες πηγές, για παράδειγμα από το διεθνές εμπόριο αγροτικών προϊόντων. Αυτές οι δυνατότητες ωστόσο δεν είναι πάντα πραγματοποιήσιμες, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, μεγάλων φυσικών καταστροφών ή και πολέμων.
Πρόκειται για αντιφάσεις που γεννά ο καπιταλισμός και η εφαρμοζόμενη πολιτική επιχειρεί να αμβλύνει εντείνοντας την καταλήστευση αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, αναπαράγοντας ταυτόχρονα τον «παραλογισμό», τη διαφθορά και τις απάτες.
Ποια μπορεί να είναι η προοπτική για τον βιοπαλαιστή αγρότη
Η εργατική τάξη, οι βιοπαλαιστές αγρότες, τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα πρέπει να βρεθούν σε θέση να αξιοποιούν τις βαθιές αντιθέσεις, την ανισομετρία του καπιταλισμού, τους ανταγωνισμούς στην ΕΕ, ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα κ.λπ.
Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ στην προοπτική ανατροπής του σημερινού συστήματος της εκμετάλλευσης, την οποία δεν πρέπει να φοβηθεί ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ο μελισσοκόμος, ο ψαράς. Το πέρασμα στην κοινωνία της κοινωνικής ιδιοκτησίας, της εργατικής εξουσίας, του κεντρικού σχεδιασμού της παραγωγής με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να σημάνει την επιστροφή του τεράστιου παραγόμενου πλούτου στους πραγματικούς παραγωγούς του, την εξασφάλιση σε αυτούς ανθρώπινων συνθηκών δουλειάς και αναβαθμισμένης ποιότητας ζωής.