Πρὸς
Τὸν ἱερὸ κλῆρο,
τὶς Μοναστικὲς ἀδελφότητες
καὶ τοὺς εὐλογημένους Χριστιανοὺς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἐψάλαμε κατά τήν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθου στήν ἕκτη (στ’) ᾠδή τήν Καταβασία:
«Σπλάχνων Ἰωνᾶν ἔμβρυον ἀπήμεσεν
ἐνάλιος θήρ οἷον ἐδέξατο˙
τῇ Παρθένῳ δέ
ἐνοικήσας ὁ Λόγος καί σάρκα λαβών
διελήλυθε φυλάξας ἀδιάφθορον˙
ἧς γάρ οὐχ ὑπέστη ῥεύσεως
τήν τεκοῦσαν κατέσχεν ἀπήμαντον».
(Καταβασία στ’ ᾠδῆς Χριστουγέννων).
Παραλληλίζοντας ὁ ὑμνογράφος τήν θαυμαστή ἱστορία τοῦ προφήτου Ἰωνᾶ καί τό μυστήριο τῆς γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀπό τήν Παρθένο Μαρία, συσχετίζει πρῶτον τή διαμονή τοῦ Ἰωνᾶ στήν κοιλιά τοῦ κήτους μέ τή σύλληψη τοῦ Κυρίου στήν κοιλιά τῆς Παρθένου καί δεύτερον τήν ἔξοδο τοῦ προφήτου ἀπό τό κῆτος στήν ξηρά μέ τή γέννηση τοῦ Θείου βρέφους ἀπό τήν θεοδόχο μήτρα τῆς Παναγίας.
Ὅπως εἶναι γνωστό, ὅταν οἱ ἄνδρες τοῦ πλοίου στό ὁποῖο ἐπέβαινε καί ὁ προφήτης Ἰωνᾶς, «ἐξέβαλον αὐτόν εἰς τήν θάλασσαν», ὁ Θεός «προσέταξε κήτει μεγάλῳ καταπιεῖν τόν Ἰωνᾶ», ὁ Ἰωνᾶς διαφυλάχθηκε σῶος καί ἀβλαβής στήν κοιλιά τοῦ κήτους καί μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες ἀπέβαλε τό θαλάσσιο κῆτος σάν ἔμβρυο τόν Ἰωνᾶ ἀκέραιο καί ἀβλαβῆ, ὅπως ἀκριβῶς ἦταν καί ὅταν τόν κατάπιε, ἔτσι καί ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ πού συνελήφθη καί ἔλαβε σῶμα στήν κοιλιά τῆς Παρθένου Μαρίας, γεννήθηκε ἀπ’ αὐτήν διατηρώντας ἄφθορη τήν παρθενία της, ὅπως ἄφθορη διαφυλάχθηκε ἡ παρθενία της καί κατά τήν ὥρα πού συνελήφθη μέσα της.
«Ὥσπερ συλληφθείς» (ὁ Κύριος), γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «παρθένον τήν συλλαβοῦσαν ἐτήρησεν, οὕτω καί τεχθείς τήν αὐτήν παρθενίαν ἐφύλαξεν ἄτρωτος μόνος διελθών δι’ αὐτῆς καί κεκλεισμένην τηρήσας αὐτήν».
Στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἔχουμε δύο γεννήσεις: τήν προαιώνια γέννησή Του ὡς Λόγου ἐκ τοῦ Πατρός καί τήν ἐν χρόνῳ γέννησή Του «κατά σάρκα» ἀπό τήν Παρθένο Μαρία.
Ὡς Λόγος καί Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ κατά τήν πρό αἰώνων γέννησή Του ἀπό τόν Θεό Πατέρα «οὐχ ὑπέστη ρεύσεως», ἀλλά προῆλθε ἐκ τοῦ Πατρός ἀπαθῶς καί ἀρρεύστως. «Λόγος μέν οὖν καί ἀπαύγασμα λέγεται», διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Τό «οὐχ ὑπέστη ρεύσεως» πού ὁ ἱερός μελωδός ἀποδίδει στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου, θα μποροῦσε νά ἐννοηθεῖ ἀκόμη καί γιά τήν ἐν χρόνῳ γέννησή Του, ἀφοῦ συνελήφθη ἀπό τήν Παρθένο Μαρία ἀπειράνδρως καί ἀσπόρως.
Ὁ Κύριος, λοιπόν, καί κατά τίς δύο γεννήσεις Του ἀπεδείχθη ἀπαθής καί ἄρρευστος˙ οὔτε ὁ Θεός Πατέρας γεννώντας τον ἔπαθε κάτι οὔτε καί ἡ Παναγία Μητέρα Του. Διότι καθώς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱός ἀνθρώπου ἀτρέπτως, δηλαδή χωρίς νά τραπεῖ ἀπό τή δική Του φύση καί Θεότητα ἤ νά ὑποστεῖ κάποια ἀλλοίωση ἤ ρεύση, ἔτσι διεφύλαξε ἄτρεπτη καί ἀβλαβῆ καί τήν Παρθένο Μαρία πού τόν γέννησε, ἡ ὁποία, χωρίς νά στερηθεῖ τήν κατά φύσιν παρθενία πού εἶχε, προσέλαβε ἐκεῖνο πού δέν εἶχε, δηλαδή τήν ὑπέρ φύσιν μητρότητα.
Βλέπουμε ἀδελφοί μου τά θαυμαστά τοῦ παντοδυνάμου καί πανυπερτελίου Θεοῦ νά παρουσιάζονται μπροστά μας, νά μᾶς ἀποκαλύπτονται καί ἐμεῖς νά μένουμε ἔκθαμβοι καί ἐκστατικοί στό μυστήριο τῆς φανερώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τῆς σαρκώσεως Του ἀνάμεσά μας.
Ὁ Γεννημένος Σωτῆρας μας καί ἐφέτος, ὅπως ἡ Ἐκκλησία θά τόν ἐξαγγείλει, θά ἔλθει γιά νά γεννηθεῖ στίς καρδιές μας, νά μᾶς χαροποιήσει, νά μᾶς φωτίσει, νά μᾶς ἀλλάξει τήν διάθεση ἀπό τήν σκοτεινιά τῆς ζωῆς μας καί νά μᾶς μεταμορφώσει.
Πρέπει νά Τοῦ δώσουμε τόπο στήν καρδιά μας γιά νά γεννηθεῖ καί νά μᾶς κάνει καλύτερους ἀπό ὅτι εἴμαστε, δυνατούς καί σταθερούς στίς προκλήσεις πού ὑπάρχουν γύρω μας.
Εὑρισκόμαστε σέ καιρό μεγάλου πολέμου καί ἐξαιτίας τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωναϊοῦ, αὐτοῦ τοῦ μικροῦ ἰοῦ πού ὅμως εἶναι τόσο μεγάλος σέ καταστροφική δύναμη, ὁ ὁποῖος παρασέρνει στό διάβα του στόν βιολογικό θάνατο μεγάλο ἀριθμό συνανθρώπων μας.
Καί δυστυχῶς δέν ἔχει σκορπίσει μόνο τόν φόβο ἀλλά καί την διχόνοια, τήν ἀμφισβήτηση, τήν ἀπιστία, τήν ἀποστασία πρός τήν πραγματική μας σχέση πρός τόν Θεόν καί πρός τόν συνάνθρωπό μας.
Ἡ πεμπτουσία, τό Εἶναι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τό Σῶμα Του δηλαδή καί τό Αἷμα Του, τά ὁποῖα εὑρίσκονται μέσα στήν Ἑκκλησία λοιδοροῦνται· καί ἀπιστία μεγάλη κατακλύζει τίς σκέψεις τῶν ἀνθρώπων. Ἀμφισβητίες καί ἄπιστοι ἐπιβάλ- λουν τίς θέσεις τους στούς πιστούς Χριστιανούς καί τούς δημιουργοῦν προσκόμματα στήν ἐν Χριστῷ ζωή τους, πού εἶναι ὁ ἐκκλησιασμός καί ἡ θεία Κοινωνία τοῦ Χριστοῦ. Λησμονοῦμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἰατρός καί Σωτῆρας μας.
Οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀσθενήσει ἀπό τόν κορωναϊό, ζοῦν μόνοι τους μέχρι νά ἀποθεραπευτοῦν καί οἱ κεκοιμημένοι θάπτονται ὡς μίασμα γιά ὅσους ἀφήνουν πίσω τους.
Πολλές σκέψεις κατακλύζουν τήν ψυχή μας γύρω ἀπό τά δύσκολα αὐτά θέματα γι’ αὐτό σᾶς παρακαλῶ ὅλους σας νά εἴμαστε σταθεροί στήν πίστη μας, στό Γεννημένο Σωτῆρα μας, νά τόν δοξολογοῦμε μέ τήν ζωή μας καί τά ἔργα μας, νά τόν εὐχαριστοῦμε γι’ αὐτά πού μᾶς χαρίζει «ἕκαστον κατά τήν χρείαν αὐτοῦ» καί νά τόν παρακαλοῦμε νά δυναμώνει ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται στήν πρώτη γραμμή τῶν δομῶν ὑγείας τῆς πατρίδος μας καί τοῦ κόσμου, γιά νά εἶναι ἄτρωτοι, στό ἔργο τῆς διακονίας τοῦ πάσχοντος ἀδελφοῦ.
Ἀς πάψουμε νά ἐπηρεαζόμαστε ἀπό τό δαιμονικό πνεῦμα τοῦ αἰῶνος τούτου, πού δαιμονοποιεῖ τή ζωή μας καί νά ἀκολουθήσουμε τό ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ, ὥστε νά ἀνεύρουμε μέσα στή φάτνη ἐσπαργανωμένο τόν Σωτῆρα Κύριο καί νά Τόν προσκυνήσουμε καί νά Τόν προσλάβουμε καί νά Τόν τοποθετήσουμε στή φάτνη τῆς καρδιᾶς μας καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του πραγματικά!
Κ α λ ὰ κ α ὶ ε ὐ λ ο γ η μ έ ν α Χ ρ ι σ τ ο ύ γ ε ν ν α!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Ὁ Μητροπολίτης σας