Την ώρα που συνεχίζεται η επέλαση του τέταρτου κύματος της πανδημίας, η κυβέρνηση συνεχίζει την αποτυχημένη πολιτική αντιμετώπισης του με τα “περιορισμένα lockdown”. Εδώ και ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση της ΝΔ φέρει τεράστιες ευθύνες , αφού με μπούσουλα την πολιτική του «κόστους – οφέλους», δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας της υγείας των λαϊκών στρωμάτων. Το μόνο που έκανε ήταν να επικαλείται το κάλπικο αφήγημα της ατομικής ευθύνης και να κουνάει το δάχτυλο πότε στους νέους, πότε στους ηλικιωμένους, πότε σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Βρήκε την ευκαιρία με το πρόσχημα της πανδημίας να περάσει εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους και ΠΝΠ που τσακίζουν τους εργαζομένους και δίνουν “γη και ύδωρ” στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Αντί να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα υγείας και να το ενισχύσει με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, έχει θέσει σε αναστολή περίπου 190 εργαζόμενους στα δύο νοσοκομεία , μετατρέποντας τον αναγκαίο εμβολιασμό από εργαλείο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, σε Δούρειο Ιππο για νέες αντεργατικές ανατροπές και στην Υγεία. Τα “ξεγύμνωσε” από έμπειρο προσωπικό θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την υγεία του λαού , ενώ την ίδια στιγμή με το νέο ΕΣΥ , της γενικευμένης εμπορευματοποίησης και επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, προετοιμάζει συγχωνεύσεις Νοσοκομείων. Παράλληλα ανοίγει την “κερκόπορτα” να περάσουν στους ιδιώτες -εργολάβους με το πρόσχημα της έλλειψης προσωπικού λόγω αναστολών, που η ίδια προώθησε, κι άλλες υπηρεσίες στα Νοσοκομεία εκτός από την καθαριότητα και τη σίτιση.
Ακόμα και σήμερα, οι δημόσιες μονάδες υγείας στη Λάρισα, νοσούν βαριά από τον «ιό» της υποχρηματοδότησης και της εμπορευματοποίησης της Υγείας. Ακόμα και σε σχέση με τα μειωμένα και ανεπαρκή οργανογράμματα των νοσοκομείων, παραμένουν εκατοντάδες κενά γιατρών, νοσηλευτών, τεχνικού, διοικητικού προσωπικού. Το επόμενο δίμηνο, μάλιστα, αναμένεται να απολυθούν πάνω από 70 συμβασιούχοι σε καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση.
Aυτή η κατάσταση, πέρα από την «εξοικονόμηση» κονδυλίων για τη στήριξη συνολικά του κεφαλαίου, ωφέλησε τους επιχειρηματικούς ομίλους στην ιδιωτική Υγεία που εξασφάλισαν πελατεία. Καθόλου τυχαία, ειδικά η πόλη της Λάρισας είναι κυριολεκτικά περικυκλωμένη από μεγάλες ιδιωτικές δομές Υγείας.
Τα σχολεία παραμένουν ουσιαστικά αθωράκιστα κι αυτό αναδεικνύεται ακόμα πιο ανάγλυφα τώρα που τα κρούσματα αυξάνονται στην Εκπαίδευση. 25αρια τμήματα, μικρές αίθουσες και προαύλιοι χώροι, ελλείψεις καθηγητών, ελάχιστες καθαρίστριές, ανύπαρκτη ιχνηλάτηση των κρουσμάτων , είναι η πραγματικότητα στα σχολεία. Απέναντι στα δίκαια αιτήματα γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών, η κυβέρνηση πετάει το μπαλάκι στην εξέδρα της ατομικής ευθύνης. Με υγειονομικά πρωτόκολλα που προκαλούν θυμηδία δίνει τροφή σε σκοταδιστικές θεωρίες και αντιλήψεις. Ακόμα και τώρα, που η ανάγκη της επιδημιολογικής επιτήρησης είναι ακόμα μεγαλύτερη για τα παιδιά, τα πρωτόκολλα για τη λειτουργία των σχολείων δεν προβλέπουν ούτε καν τον ίδιο αριθμό δωρεάν ελέγχων των εμβολιασμένων με τους ανεμβολίαστους, παρά το γεγονός ότι και οι πρώτοι μπορούν να μεταδώσουν τον ιό και οι έλεγχοι θα έπρεπε να είναι μαζικοί και επαναλαμβανόμενοι για όλους στα σχολεία, με ευθύνη του κράτους.
Στους χώρους δουλειάς τα υγειονομικά πρωτόκολλα γίνονται “λάστιχο” για να μπορεί η εργοδοσία να κάνει ό,τι γουστάρει με κρούσματα, με άδειες κλπ. Συχνά θετικά κρούσματα δεν αποκαλύπτονται, τα test έξω από τα εργοστάσια είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο, ακόμα κι όταν “σκάνε” τα κρούσματα, οι επιχειρήσεις παραμένουν σε πλήρη λειτουργία, για “να βγει η δουλειά”, δηλαδή τα κέρδη της εταιρίας. Την ίδια ώρα χτυπάει το 8ωρο, το απεργιακό δικαίωμα, τη συνδικαλιστική δράση.
Ακόμα και το αναγκαίο όπλο του εμβολιασμού, η κυβέρνηση το μετέτρεψε σε μέσο εκβιασμού και διαίρεσης του λαού, αφού δεν πήρε μια σειρά από μέτρα για την ουσιαστική και επιστημονική ενημέρωση, τον προληπτικό έλεγχο πριν από το εμβόλιο, τη φαρμακοεπαγρύπνηση μετά τον εμβολιασμό και άλλα.
Οι αντιφάσεις, οι παλινωδίες, η κυβερνητική ανευθυνότητα τροφοδότησαν τον όποιο εφησυχασμό. Αυτές έστρωσαν το έδαφος σε ανορθολογικές και σκοταδιστικές ερμηνείες, που είναι το καλύτερο άλλοθι για να ρίχνονται όλα στην “ατομική ευθύνη”, αφού μαζί με τον ιό “εξαφανίζονται” και οι ευθύνες κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων.
Η προστασία της ζωής των εργαζομένων είναι υπόθεση του ίδιου του εργατικού-λαϊκού κινήματος, μάχη που μπορεί να κερδηθεί με οργανωμένη πάλη μέσα από τα εργατικά σωματεία, τους μαζικούς φορείς και συλλόγους.
Τώρα και χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει:
Στη στελέχωση τώρα του δημόσιου συστήματος Υγείας με μόνιμο και σταθερό ιατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό.
Να επιστρέψουν οι εργαζόμενοι των Νοσοκομείων που τέθηκαν σε αναστολή άμεσα στη δουλειά τους.
Στην επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, για να αξιοποιηθούν οι υποδομές και το προσωπικό του σε ένα ενιαίο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας.
Στη μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, ώστε κανένα τμήμα να μην έχει πάνω από 15 μαθητές. Μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών και μόνιμου προσωπικού για την καθαριότητα των σχολείων. Μαζικά δωρεάν τεστ στους μαθητές και όλο το προσωπικό. Συχνές προληπτικές απολυμάνσεις.
Σε μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς με όλα τα απαραίτητα μέσα για την υγεία και την ασφάλειά τους. Μαζικά, επαναλαμβανόμενα τεστ με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας.
Να εξασφαλιστεί ο καθολικός και έγκαιρος εμβολιασμός με όλα τα διαθέσιμα εμβόλια που με βάση τα επιστημονικά δεδομένα κρίνονται ασφαλή με ουσιαστικά μέτρα για επιστημονική ενημέρωση του πληθυσμού και ιατρική παρακολούθηση όσων εμβολιάζονται. Ενίσχυση των κινητών μονάδων εμβολιασμού για όσους δεν μπορούν να κινηθούν και για μαζικούς εμβολιασμούς σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Να πυκνώσουν τα δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών, αλλά και των σχολικών λεωφορείων, ώστε να μην υπάρχει συγχρωτισμός.
Η προστασία της ζωής, της υγείας του λαού, απαιτεί να μπει στο στόχαστρο ο “ορατός εχθρός”, που είναι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, το ίδιο το κεφάλαιο και η εξουσία του, που αποδεικνύεται ξανά τώρα ότι θυσιάζει τις ανάγκες, ακόμα και τη ζωή του για τα κέρδη των λίγων. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι να κάνουμε ένα οριστικό lockdown σε όλες τις πολιτικές καπιταλιστικής διαχείρισης, που θυσιάζουν την υγεία του λαού στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου.