Συγκρατημένη αισιοδοξία δημιουργεί η απάντηση του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στην ερώτηση της βουλευτή του Κινήματος Αλλαγής ν. Λάρισας Ευαγγελίας Λιακούλη, που ζήτησε να τελειώσει επιτέλους η αδικία διάκρισης των ασθενών με μεσογειακή αναιμία (ή θαλασσαιμία), σε δικαιούχους επιδομάτων και συντάξεων «δύο ταχυτήτων» και να εξισωθούν, με τις μεγαλύτερες κλίμακες όλοι αυτοί οι ασθενείς, που είναι άτομα με μόνιμη αναπηρία.
Για τη βουλευτή Λάρισας κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αυτονόητο, δεδομένου ότι αφορά μια έμπρακτη απόδειξη της ισότιμης μεταχείρισης από την Πολιτεία, πολιτών που ανήκουν στις ίδιες ευαίσθητες ομάδες και πάσχουν από δύσκολες ασθένειες.
Συγκεκριμένα, η βουλευτής είχε δηλώσει πως: «Δεν μπορούμε να δεχθούμε σε ένα κράτος δικαίου, την αντιμετώπιση «δύο ταχυτήτων» από την Πολιτεία των ασθενών που πάσχουν από Θαλασσαιμία – ασθένειας ευρέως γνωστής και ως Μεσογειακής Αναιμίας, οι οποίοι διαχωρίζονται σε… θαλασσαιμικούς «δημοσίου» και θαλασσαιμικούς «ιδιωτικού τομέα», με τους μεν πρώτους να λαμβάνουν δύο επιδόματα ασθενείας και τους δεύτερους να λαμβάνουν μόνο ένα»
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η καθημερινότητα των ασθενών με Θαλασσαιμία είναι ήδη επιβαρυμένη λόγω των μεταγγίσεων αίματος, των διαδικασιών αποσιδήρωσης, καθώς και της τακτικής λήψης πολλών φαρμάκων, συνεπώς, το επίδομα του ΟΠΕΚΑ από μόνο του δεν επαρκεί.
Στην απάντησή του ο Υφυπουργός Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Π. Τσακλόγλου, ωστόσο, αφήνει να διαφανεί μια χαραμάδα αισιοδοξίας, από τη στιγμή που χαρακτηριστικά αναφέρει πως: «Τα θέματα ενιαιοποίησης των κανόνων για όλες τις συντάξεις θα αποτελέσουν αντικείμενο εξέτασης στο πλαίσιο της θέσπισης και εναρμόνισης νέου ενιαίου νομοθετικού πλαισίου για την αναπηρία, βάσει των διατάξεων του άρθρου 11 του ν. 4387/2016. Το ζήτημα αυτό έχει ενταχθεί και στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα άτομα με αναπηρία».
Η Ευαγγελία Λιακούλη, στο πλαίσιο της παραπάνω απάντησης από πλευράς του αρμόδιου Υπουργείου, δήλωσε: «Αναγνωρίζω πως ακόμη και μια τέτοια φειδωλή υπόσχεση επαναπροσδιορισμού των συντάξεων ατόμων με αναπηρία, μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για μια οριστική επίλυση του παραπάνω ζητήματος. Ο αγώνας για την ίση αντιμετώπιση ανθρώπων με αναπηρία, είτε δημοσίου, είτε ιδιωτικού τομέα, δεν σταματάει εδώ. Συνεχίζεται ….».