Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων σήμερα και η χώρα μας, η Ευρώπη και ο κόσμος βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Η αέναη κίνηση των πληθυσμών άλλωστε ξεκινάει από την ίδια την απαρχή της ανθρωπότητας και εντείνεται με τους σύγχρονους πολέμους, με την φτώχεια και την κλιματική καταστροφή.
Η προσφυγιά και η μετανάστευση όμως δεν είναι μια διαδικασία εκούσια, είναι όπως έγραφε ο Μπρέχτ μια πικρή ιστορία ξεριζωμού: “Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν: Μετανάστες. Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν. Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε” (Ποίημα: Μετανάστες).
Σήμερα που οι φράχτες, τα τείχη και η μισανθρωπιά υψώνεται απ’ άκρη σ΄ άκρη της Ευρώπης αλλά και της υφηλίου, ενώ η ακροδεξιά μισαλλοδοξία ξεπηδά ξανά -ως εάν να πρόκειται για μια νέα δεκαετία του ’30 -. Σήμερα που οι δικοί τους πόλεμοι, “γεννούν” τους δικούς μας νεκρούς. Τα δικά τους κέρδη, γεννούν την δική μας φτώχεια. Η δική τους καταστροφή, γεννά τη δική μας δυστοπία.
Σήμερα που το πρόβλημα -όπως και διαχρονικά άλλωστε- δεν έχει να κάνει με το αν είσαι πρόσφυγας ή μετανάστης, αλλά πλούσιος ή φτωχός. Σε αυτόν τον σύγχρονο άδικο αν όχι και απάνθρωπο κόσμο, εμείς υψώνουμε την αλληλεγγύη μας, την ανθρωπιά και τον διεθνισμό μας, σπάζοντας τα τείχη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και εντείνοντας τον αγώνα μας έναντι των πραγματικών γενεσιουργών αιτιών της προσφυγιάς, της μετανάστευσης, της φτώχειας και της κλιματικής κρίσης.