Γράφει ο Αχ. Μπακαλέξης…
Η πτώση της δικτατορίας στις 20 Ιουλίου 1974 ήταν σημαντικός σταθμός στη νεότερη ιστορία μας. Ένα θλιβερό γεγονός, η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, μετά από πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών, σε βάρος του προέδρου Μακαρίου, είχε σαν αποτέλεσμα ένα ευχάριστο γεγονός για τη χώρα μας, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Επιτέλους μετά από 7 χρόνια δικτατορίας καλούνται οι πολίτες να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας και σχηματίζεται κυβέρνηση Εθνικής ενότητας στις 24 Ιουλίου 1974 με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Προηγήθηκαν πολλές αντιστασιακές πράξεις του λαού, που έγιναν πιο πυκνές τα τελευταία χρόνια της χούντας 1973-1974 με κορυφαία την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οι συλλήψεις μελών αντιδικτατορικών οργανώσεων και οι δίκες, δεν έκαμψαν το φρόνημα των πολιτών που περιμένουν με αγωνία την πτώση της χούντας. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος για να κάμψει την αντίσταση από το εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας, προβαίνει με συντακτική πράξη την 1η Ιουλίου 1973 στην εγκαθίδρυση του πολιτεύματος “Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας”.
Ο ίδιος γίνεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αναθέτει στον Σπύρο Μαρκεζίνη, την εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση, η οποία ορκίστηκε στις 8 Οκτωβρίου και ήταν φερέφωνο των δικτατόρων. Η νέα κυβέρνηση καταργεί το στρατιωτικό νόμο, αλλά δεν θα κυβερνήσει για πολύ και ο Ιωαννίδης με την ΕΣΑ, μάταια προσπαθούν να κρατήσουν όρθια τη χούντα, σχεδιάζοντας και επιχειρώντας το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο.
Ο μετριοπαθής στρατηγός Γκιζίκης ανέλαβε να καλέσει τους πολιτικούς Παν. Κανελλόπουλο, Γεώργιο Μαύρο Γεώργιο Αθανασιάδη – Νόβα, Σπύρο Μαρκεζίνη, Στεφ Στεφανόπουλο, Πέτρο Γαρουφαλιά Ευάγγελο Αβέρωφ και Ξενοφών Ζολώτα, που συναντήθηκαν στις 23 Ιουλίου 1974. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ επικοινώνησε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ήταν στη Γαλλία και του ζήτησε εκ μέρους όλων, να έρθει στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’Εσταίν, του διέθεσε το προσωπικό του αεροπλάνο, το οποίο προσγειώθηκε στις 2 τα ξημερώματα, της 24ης Ιουλίου στην Αθήνα. Η υποδοχή που του επιφύλαξε ο λαός ήταν εντυπωσιακή. Στις 4 π.μ. ορκίστηκε Πρωθυπουργός της Ελλάδας και λίγες ώρες αργότερα ορκίστηκαν και τα μέλη της νέας Κυβέρνησης. Μέσα σε μία ημέρα οι πολιτικοί αντικατέστησαν τους στρατιωτικούς, σε όλες τις κυβερνητικές θέσεις. Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή ρύθμισε το πολιτειακό ζήτημα της χώρας με δημοψήφισμα την 8η Δεκεμβρίου 1974, το οποίο κατάργησε τη μοναρχία. Στις πρώτες εκλογές που διεξήχθησαν ομαλά, συμμετείχαν όλα τα πολιτικά κόμματα και η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή υπερίσχυσε και σχημάτισε Κυβέρνηση.
Έχουν περάσει 45 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας και οι απλοί πολίτες που έχουν δημοκρατικό ήθος, νιώθουν ότι δεν μπορούν να χαρούν την επέτειο για αυτήν την αποκατάσταση. Βιώνοντας στην πολύπλευρη κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και ηθική και κυρίως πολιτική, οι πολίτες αναρωτιούνται γιατί η χώρα οδηγήθηκε σε αυτή την παρακμή. Μετά την πτώση της χούντας οι προϋποθέσεις ήταν ευνοϊκές για ουσιαστική και η γνήσια Δημοκρατία, που θα ήταν η βάση για τη γενικότερη πρόοδο, όμως τα πολιτικά πρόσωπα που έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο την περίοδο της μεταπολίτευσης, δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν σε παλαιοκομματικές συμπεριφορές, δεν αξιοποίησαν την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ε., δεν επιχείρησα να αλλάξουν τις οικονομικές και πολιτικές δομές, ώστε να αξιοποιήσουν τα προνόμια από την Ε.Ε. και την παγκοσμιοποίηση. Χωρίς οργάνωση και έλεγχο από τους μηχανισμούς του κράτους αυξήθηκαν σε ύψιστο βαθμό η αισχροκέρδεια, η αναξιοκρατία, η διάπραξη κάθε είδους παρανομίας, που θεωρήθηκαν από τους περισσότερους πολίτες στοιχεία απαραίτητα για τον εύκολο πλουτισμό και την κοινωνική ανάδειξη. Όλοι σχεδόν κυνηγούσαν μία επίπλαστη ευδαιμονία, η οποία κατέρρευσε τα τελευταία χρόνια με τραγικές συνέπειες και για το κράτος και για το λαό.
Σήμερα μετά από εννέα χρόνια οικονομικής και κατάπτωσης, που επιδεινώνεται πρωτίστως από την υποταγή της χώρας μας τα μνημόνια, που επέβαλαν οι δανειστές, η Δημοκρατία μας κινδυνεύει. Φυσικό επακόλουθο είναι να μη λειτουργούν σωστά δημοκρατικοί θεσμοί και οι Έλληνες πολίτες να είναι ανασφαλείς και δύσπιστοι, προς το κράτος και τους πολιτικούς όλων των κομμάτων. Δυσπιστία υπάρχει και από τους ξένους επιχειρηματίες που διστάζουν να επενδύσουν στη χώρα μας. Για να ενισχυθεί το Δημοκρατικό μας πολίτευμα είναι αναγκαία η συνεργασία των πολιτικών κομμάτων και να υπάρξει ομοψυχία και ομόνοια στο λαό. Απαραίτητη η εφαρμογή των νόμων και μεγάλη προσπάθεια για πολιτικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι δεν θα χαθούν οι τεράστιες θυσίες του λαού μας και θα σωθεί η χώρα μας.