Γράφει ο Αχ. Μπακαλέξης…
Με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας κατά των ναρκωτικών (26 Ιουνίου), πολλά λέγονται και γράφονται για τον προβληματισμό μας.
Η αύξηση της διακίνησης των ναρκωτικών στην Ελλάδα είναι πλέον γεγονός, αφού λόγω της παγκοσμιοποίησης, αυτά κινούνται σε όλο τον πλανήτη με ταχύτατους ρυθμούς. Η χώρα μας έγινε κόμβος, της εμπορίας μαλακών και σκληρών ναρκωτικών, από τις χώρες της ανατολής προς την δύση και επομένως είναι φυσικό να αυξάνεται η χρήση τους κυρίως στο χώρο της νεολαίας.
Από τη δεκαετία του 1990 το πρόβλημα της χρήσης των ναρκωτικών, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις για την πατρίδα μας. Μετά το 2000, ενώ έχουν αυξηθεί οι υπάρχουσες θεραπευτικές υπηρεσίες, ωστόσο στις ημέρες, μας δεν επαρκούν αφού σε όλα σχεδόν τα προγράμματα υπάρχουν άτομα που περιμένουν να έρθει η σειρά τους για θεραπεία για μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών, οδηγεί σε ποικίλες επιπτώσεις, που αφορούν την εγκληματικότητα, τα λοιμώδη και άλλα νοσήματα, τον αποκλεισμό από την εργασία και την ενεργό κοινωνική συνεισφορά και φυσικά και τους θανάτους από αυτά νέων ανθρώπων, όλοι οι πολίτες προβληματίζονται, και οι γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους.
Η αστυνομία δεν μπορεί να πατάξει το φαινόμενο όπως π.χ. στον Ασπρόπυργο στα Εξάρχεια στο Μενίδι σε περιοχές της Θεσσαλονίκης κλπ και το πρόβλημα αντί να βρει λύση μεγαλώνει. Το κράτος πρέπει να επέμβει, οι πολίτες αναρωτιούνται αν όσα εξαγγέλλονται για την πρόληψη και τη θεραπεία εφαρμόζονται, από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς.
Βέβαια οι γονείς είναι οι πρώτοι που θα πρέπει να προσέξουν, ώστε να συμβάλλουν στην πρόληψη, για να μην φτάσουν στο σημείο μετά, να τρέχουν να συμβουλευτούν, τις υπηρεσίες θεραπείας των ναρκομανών νέων.
Οι ειδικοί ψυχολόγοι τονίζουν, ότι οι γονείς οφείλουν να μιλάνε δημοκρατικά και όχι καταπιεστικά με τα παιδιά τους, για το θέμα των ναρκωτικών και του αλκοολισμού. Δεν πρέπει να αστυνομεύουν τα παιδιά τους, αλλά να γνωρίζουν τις παρέες τους, ώστε διακριτικά να τα προστατεύουν. Όταν διακρίνουν ορισμένες λανθασμένες συμπεριφορές, να τις συζητούν, χωρίς να απορρίπτουν τα παιδιά τους, ενώ παράλληλα θα πρέπει να επαινούν τις επιτυχίες τους σε άλλους τομείς. Τα “ΟΧΙ” των μεγάλων δεν προστατεύουν τα παιδιά από τις κακές παρέες, αλλά μόνο ήπιες συμβουλές, και το ισχυρό σύστημα αξιών, με το οποίο έχουν διαπαιδαγωγηθεί τα παιδιά από την νηπιακή τους ηλικία. Ακόμη οι εκπαιδευτικές, αθλητικές, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις και άλλες ποιοτικές δραστηριότητες γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και τα αποτρέπουν από τη χρήση αλκοόλ, καπνού και ναρκωτικών και δίνουν νόημα στη ζωή τους.
Όταν οι γονείς υποψιαστούμε ότι κάτι δεν πάει καλά τη συμπεριφορά των παιδιών τους και ότι οι παρέες τους είναι ύποπτες για χρήση ναρκωτικών πρέπει να ζητούν βοήθεια από εξειδικευμένους φορείς του ΟΚΑΝΑ και του ΚΕΘΕΑ κλπ, ώστε να προλάβουν το κακό.
Δεν πρέπει να καθησυχάζουν τον εαυτό τους, γιατί αν προχωρήσει η εξάρτηση από ναρκωτικά, δύσκολα μετά αυτή αντιμετωπίζεται και θεραπεύεται.
Τελικά οι γονείς, οι επαγγελματίες που ασχολούνται με το πρόβλημα των ναρκωτικών, οι πολιτικοί, οι απλοί πολίτες πρέπει διαρκώς να ενημερώνονται και να συνεργάζονται, ώστε σιγά-σιγά να μειωθεί, ο αριθμός των εξαρτημένων ατόμων στη χώρα μας, και να πετύχει το έργο τόσο της πρόληψης όσο και της θεραπείας.
Για τους εμπόρους ναρκωτικών ας θεσπιστούν επιτέλους νόμοι, που θα προβλέπουν βαριές ποινές, ώστε να μην διαφεύγουν και να συνεχίζουν το έργο τους. Ως προς την νομιμοποίηση των ναρκωτικών, πολλοί διαφωνούν, γιατί σε χώρες που αυτά επιτρέπονται, η χρήση και η εξάρτηση, έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις.