«Η ευφυής γεωργία, η είσοδος των ψηφιακών εργαλείων, η οποία έχει αρχίσει να γίνεται κατακλυσμιαία στις άλλες χώρες στον αγροτικό τομέα, είναι μια αλλαγή εφάμιλλη της εισόδου των τρακτέρ στον κάμπο στη δεκαετία του ’50. Αν δεν μπορέσουμε λοιπόν να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο, να ακολουθήσουμε τις νέες μεθόδους που έρχονται, για να ρίξουμε πραγματικά και ουσιαστικά και το κόστος παραγωγής και το κόστος των φαρμάκων θα γίνουμε ένα ανοιχτό μουσείο όλος ο κάμπος», τόνισε ο κ. Μπαργιώτας, Βουλευτής Λάρισας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, μιλώντας στις εκδηλώσεις μνήμης των 108 χρόνων από την εξέγερση στο Κιλελέρ.
Αναφερόμενος στο παράδειγμα της Ολλανδίας επεσήμανε ότι «είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας τροφίμων στον πλανήτη μετά τις ΗΠΑ. Με λιγότερη γεωργική γη, προβληματικό νερό και πολύ κακό κλίμα. Τι κάναν όμως οι Ολλανδοί; Οι Ολλανδοί κάνανε ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης που είχε ένα πολύ απλό στόχο: διπλάσια παραγωγή τροφίμων με τους μισούς πόρους. Στα επόμενα 20 χρόνια και μέχρι σήμερα που έχει επιτύχει τους στόχους της η Ολλανδία, πριν καν συμπληρωθεί η 20ετία. Άλλαξαν διαδοχικές κυβερνήσεις όλου του πολιτικού φάσματος, όμως ο βασικός πολιτικός, στρατηγικός σχεδιασμός τους, που είχε να κάνει με τα ερευνητικά κέντρα, με τον τρόπο που επιδοτούνταν κάποιες καλλιέργειες ή αποθαρρύνονταν κάποιες άλλες, με τον τρόπο που μειώσανε κατά 70% τη χρήση αντιβιοτικών στη ζωική παραγωγή δεν άλλαξε. Οι Ολλανδοί λοιπόν σήμερα, είναι η μεγαλύτερη γεωργική οικονομία της Ευρωζώνης, μια από τις μεγαλύτερες του πλανήτη και εμείς που έχουμε όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, κλίματος, γης, νερού, εξακολουθούμε να μην μπορούμε να ακολουθήσουμε την εξέλιξη».
Κλείνοντας αναφέρθηκε στο πολιτικό μοντέλο της Μεταπολίτευσης τονίζοντας ότι «η πλειοψηφική δημοκρατία όπως χαρακτηρίστηκε πρόσφατα, όπου ο νικητής τα παίρνει όλα και κάνει πολιτική συγκρουόμενος με όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους, έχει χρεωκοπήσει. Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν το έχει πάρει χαμπάρι, προσπαθεί να κυβερνήσει με τον ίδιο τρόπο. Από εδώ και πέρα, οι αλλαγές στην αγροτική παραγωγή και οπουδήποτε, οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, προϋποθέτουν ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης. Το οποίο είναι μοντέλο συναινέσεων και συμφωνιών στα βασικά. Υπάρχει χώρος για πολιτικές διαφωνίες. Έχουμε διαφορές. Έχουμε ιδεολογικά και πολιτικά πρόσημα όλοι μας. Έχουμε όμως και μια κοινή βάση, την οποία πρακτικά την έχουμε καταστρέψει και της έχουμε κάνει σοβαρές ζημιές τα προηγούμενα χρόνια. Αν δεν μπορέσουμε να συμφωνήσουμε σε κοινές στρατηγικές για τις βασικές πολιτικές και μια από αυτές είναι η αγροτική παραγωγή, πολύ σύντομα θα έχουμε πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που φανταζόμαστε».