Στις έβδομες κατά σειρά εορταστικές εκδηλώσεις με επίκεντρο το κάστανο που έλαβαν χώρα στα Αμπελάκια, οι οποίες διοργανώνονται ετησίως από τις θεσμικές εκπροσωπήσεις της τοπικής κοινωνίας, όπως ο Δήμος Τεμπών και η Περιφέρεια Θεσσαλίας, σε συνεργασία με τη Δημοτική Κοινότητα Αμπελακίων και τον Νέο Αγροτικό Συνεταιρισμό της περιοχής, παραβρέθηκε η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και Βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, επισημαίνοντας στον χαιρετισμό της τα εξής:
«Ευχαριστώ θερμά για την τιμητική πρόσκληση να βρεθώ σήμερα σε μια γιορτή που έχει γίνει σημείο αναφοράς για τον τόπο μας – τη γιορτή του κάστανου, εδώ στα όμορφα Αμπελάκια. Μια γιορτή -η 7ηστη σειρά- που πέρα από τη χαρά της συνάντησης, εκφράζει την πίστη μας σ’ ένα προϊόν που κρατά ζωντανή την παράδοση, την οικονομία και την ταυτότητα της περιοχής.
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα τα καθήκοντά μου στη Βουλή, τον Ιούλιο του 2019, στάθηκα δίπλα στους Ανθρώπους της παραγωγής, στάθηκα δίπλα στον Τόπο μας. Το κάστανο της Λάρισας δεν είναι απλώς ένα αγροτικό προϊόν – είναι στοιχείο του τοπικού πολιτισμού και πηγή αξιοπρέπειας και περηφάνειας για όσους το καλλιεργούν.
Γι’ αυτό και κάθε φορά που η παραγωγή αυτή αντιμετώπισε δυσκολίες, ήμουν παρών. Έθεσα επανειλημμένα στην κυβέρνηση τα ζητήματα της φαιάς σήψης και της σφήκας που καταστρέφουν τα κασταναριά. Μίλησα για το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής, για την ανάγκη δίκαιων και έγκαιρων αποζημιώσεων μετά από τις θεομηνίεςπου έπληξαν τον Τόπο μας. Μίλησα για τη δημιουργία ενός σταθερού μηχανισμού προστασίας του εισοδήματος των καστανοπαραγωγών. Βρέθηκα δίπλα σας για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των καστανοτεμαχίων, ενώ δεν κουράστηκα να παρεμβαίνω δημοσίως και για τη λειψυδρία που πλήττει την άλλοτε εύφορη Θεσσαλία, επηρεάζοντας ακόμη και την ποιότητα του καρπού του κάστανου.
Η αγροτική παραγωγή δεν μπορεί να στηρίζεται σε προσωρινά επιδόματα και αποσπασματικές κινήσεις. Χρειάζεται σχέδιο, συνεργασία, υποδομές και στρατηγική για το αύριο. Απαιτεί πολιτική βούληση, προκειμένου να ενισχυθεί η παραγωγή, να ανοίξουν οι αγορές, να στηριχθεί το εισόδημα των παραγωγών με διαφάνεια και συνέπεια. Και δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, αυτό το σχέδιο απουσιάζει, με τους Ανθρώπους της γης να παλεύουν μόνοι τους απέναντι σε ασθένειες, σε αυξημένα κόστη παραγωγής, σε ακραία κλιματικά φαινόμενα και σε μια Πολιτεία που τους θυμάται μόνο προεκλογικά.
Οι καστανοπαραγωγοί των Αμπελακίων, όπως και ευρύτερα του ν. Λάρισας, οι κτηνοτρόφοι του Τόπου μας, οι αμπελουργοί, οι δενδροκαλλιεργητές της Θεσσαλίας, έχουν ‘’σηκώσει στις πλάτες τους’’ το βάρος της ελληνικής υπαίθρου. Και όμως, βλέπουν τις ενισχύσεις τους να καθυστερούν ή να έρχονται μειωμένες, τα σκάνδαλα να διαβρώνουν την εμπιστοσύνη τους, τις κυβερνητικές υποσχέσεις να χάνονται στη σιωπή.
Όλα αυτά τα αναδείξαμε εχθές στη Λάρισα, στη μεγάλη εκδήλωση που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ, παρουσία του προέδρου μας και με τη συμμετοχή δεκάδων εξειδικευμένων στελεχών μας, καθώς και τοπικών παραγωγών που μίλησαν απευθείας στην καρδιά και τομυαλό μας και μας έφεραν πρωτογενώς σε επαφή με τιςανυπέρβλητες δυσκολίες που καθημερινά αντιμετωπίζουν.
Η κυβέρνηση θα όφειλε να ανταποκριθεί απέναντί τους– όχι από εύνοια, αλλά από υποχρέωση.
Γιατί οφείλει σε αυτούς που κρατούν τα χωριά ζωντανά, που παράγουν πλούτο με ελάχιστα μέσα και ακόμα λιγότερη κρατική στήριξη.
Οφείλει σε αυτούς που συντηρούν τη γη, που μετατρέπουν τον μόχθο σε εισόδημα και τον κόπο σε προοπτική για τον τόπο.
Δεν μπορεί η ελληνική ύπαιθρος να ζει με τα ψίχουλα μιας περιλάλητης ‘’ανάπτυξης’’, όταν μόνο λίγοι γαλάζιοι μεγαλοεπιχειρηματίες, ‘’ομόσταβλοι’’ του κ. Μητσοτάκη, στην πρωτεύουσα ζουν στην απόλυτη χλιδή, με όλους τους υπόλοιπους να φυτοζωούν.
Δεν μπορεί τα Αμπελάκια –και τα κάθε Αμπελάκια της χώρας– να αντιμετωπίζονται ως περιθώριο, όταν αποτελούν τον πυρήνα της εθνικής παραγωγής.
Οφείλουμε όλοι να διεκδικήσουμε μια νέα ισορροπία και ένα νέο παραγωγικό υπόδειγμα: Μια πολιτεία που δεν αδιαφορεί, αλλά στηρίζει. Μια ανάπτυξη που δεν αποκλείει, αλλά συμπεριλαμβάνει.
Μια Ελλάδα που αναγνωρίζει πως χωρίς τους Ανθρώπους της γης, δεν θα έχει κυριολεκτικά γη να σταθεί…».