Είναι πολύ πιθανό! Ναι, είναι πολύ πιθανό ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα λογότυπα παγκοσμίως να είναι εμπνευσμένο από τη Νίκη της Σαμοθράκης, και ας δούμε γιατί.
Το διάσημο σήμα της Nike δημιουργήθηκε το 1971 από τη γραφίστρια Καρολίν Ντέιβιντσον, έπειτα από παραγγελία του Φιλ Νάιτ. Εκείνη την περίοδο, ο Νάιτ είχε αποφασίσει να λανσάρει τη δική του σειρά αθλητικών παπουτσιών ειδικά για δρομείς.
Η Καρολίν είχε πληρωθεί ένα πενιχρό ποσό, μόλις 35 δολάρια, για τη δημιουργία του. Είναι χαρακτηριστικό πως το σχέδιο δεν είχε ενθουσιάσει αρχικά τον ιδρυτή του σημερινού κολοσσού, αλλά αποτελούσε περισσότερο μια λύση ανάγκης.
Σήμερα, το σήμα της Nike είναι γνωστό ως Swoosh (ένας όρος που περιγράφει τον ήχο που προκαλείται από το φύσημα του ανέμου ή τη ροή του νερού). Όλες οι θεωρίες συγκλίνουν στο ότι η βασική πηγή της προέλευσής του είναι η περίφημη Νίκη της Σαμοθράκης, αν και δεν υπάρχει κάποια επίσημη δήλωση γι’ αυτό από τον ιδρυτή της εταιρείας ή τη γραφίστρια.
Ωστόσο, είναι δεδομένο ότι το όνομα NIKE είναι η λατινική μεταφορά του ελληνικού ονόματος Νίκη και προέρχεται από την ομώνυμη αρχαιοελληνική θεότητα, καθώς ο Φιλ Νάιτ ήταν λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Δεδομένου ότι η πιο γνωστή αναπαράσταση της θεάς Νίκης παγκοσμίως είναι το άγαλμα που εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου και προέρχεται από το νησί της Σαμοθράκης, όλα συνηγορούν στο ότι το Swoosh σχετίζεται με το παγκοσμίου φήμης γλυπτό.
Στην αρχαία Ελλάδα, η θεά Νίκη αναπαριστανόταν πάντοτε φτερωτή, με εξαίρεση την Άπτερο Νίκη, η οποία βρισκόταν στον ναό του Παρθενώνα στην Αθήνα. Αυτό συνέβαινε επειδή οι Αθηναίοι πίστευαν ότι, εφόσον την είχαν αναπαραστήσει χωρίς φτερά, η Νίκη δεν θα έφευγε ποτέ από την πόλη τους.
Για την ιστορία, αξίζει να σημειωθεί ότι η Nike αποκατέστησε τελικά την γραφίστρια Ντέιβιντσον αργότερα, όταν πλέον η εταιρεία είχε εδραιωθεί στην παγκόσμια αγορά.
Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι ένα ελληνιστικό γλυπτό του 2ου π.Χ. αιώνα σκαλισμένο σε παριανό μάρμαρο, που παριστάνει τη θεά Νίκη. Το γλυπτό βρέθηκε στη Σαμοθράκη το 1863, σπασμένο σε πολλά κομμάτια, και μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου. Το κεφάλι και το αριστερό χέρι της Νίκης δε βρέθηκαν ποτέ. Το άγαλμα ήταν στημένο πάνω σε μια βάση με μορφή πλώρης πλοίου, βασικά κομμάτια της οποίας έχουν βρεθεί.
Το ιερό της Σαμοθράκης ήταν αφιερωμένο στους Καβείρους. Θεότητες της γονιμότητας, οι οποίοι προστάτευαν τους ναυτικούς και έδιναν δύναμη σε όσους πολεμούσαν. Η τοποθέτηση του αγάλματος της Νίκης σε ένα ακρόπλωρο αποτελούσε θρησκευτική πράξη απόδοσης φόρου τιμής σ’ αυτές τις θεότητες για τη βοήθεια που προσέφεραν στους νικητές-αναθέτες.
Ο καλλιτέχνης που δημιούργησε το γλυπτό δεν είναι γνωστός με βεβαιότητα. Αν και ένα απόσπασμα από την επιγραφή στη βάση του γλυπτού περιλαμβάνει τη λέξη «Ρόδιος». Πιστεύεται ότι το έργο ήταν ανάθημα της Ρόδου, της πιο μεγάλης ναυτικής δύναμης εκείνης της εποχής στο Αιγαίο, προς ανάμνηση μιας συγκεκριμένης νίκης σε ναυμαχία. Το χρώμα του μαρμάρου και ο τύπος του πλοίου που αποτελεί τη βάση του γλυπτού παραπέμπουν σε έργο που πιθανόν να προέρχεται από τη Ρόδο.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, το γλυπτό ήταν αφιέρωμα του Μακεδόνα στρατηγού Δημητρίου του Πολιορκητή. Έπειτα από μια νικηφόρα ναυμαχία στην Κύπρο
Νίκη της Σαμοθράκης
Παρουσίαση του αγάλματος
ΗΝίκη της Σαμοθράκης θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης. Η θεά Νίκη παρουσιάζεται με τη μορφή μιας φτερωτής γυναίκας η οποία κατέβηκε από τον ουρανό, για να αναγγείλει τη νίκη στον στόλο που κέρδισε τη μάχη. Αναπαριστάνεται η στιγμή ακριβώς της προσγείωσης της θεάς. Λίγο πριν αυτή σταθεί τελικά στην πλώρη του πλοίου, ενάντια στον δυνατό άνεμο που κάνει τα ενδύματά της να κυματίζουν.
Το άγαλμα σμιλεύτηκε σε παριανό μάρμαρο, σε μέγεθος μεγαλύτερο από το φυσικό.
Στο δεξί χέρι της κρατούσε μάλλον μια σάλπιγγα, που θα την έφερε κοντά στα χείλη. Ενώ στο αριστερό κρατούσε ίσως κάποιο λάφυρο ή τρόπαιο από τη μάχη.
Το πτυχωτό ένδυμα κολλά πάνω στο σώμα της σαν να είναι βρεγμένο. Το ένδυμα, που γλιστρά από τους ώμους της, κυματίζει πίσω της και τυλίγεται γύρω από τα πόδια της.
Τα δυνατά φτερά της θεάς μοιάζουν έτοιμα να την απογειώσουν ξανά. Παρά τους αιώνες που έχουν περάσει διατηρούν ακόμη και σήμερα μια αξιοθαύμαστη αναπαραστατική ακρίβεια.
Η κίνηση του έργου είναι σπειροειδής και η σύνθεσή του δίνει την εντύπωση ότι ανοίγεται οπτικά προς διάφορες κατευθύνσεις. Αυτό το πετυχαίνει ο καλλιτέχνης με τις οξείες γωνίες των φτερών, την προβολή του αριστερού ποδιού και την έμφαση που δίνει στο ένδυμα το οποίο κυματίζει ανάμεσα στα πόδια της θεότητας.
Ο γλύπτης, από τον τρόπο με τον οποίο σκαλίζει το μάρμαρο, αποκαλύπτει το γυναικείο σώμα με μεγάλη δεξιοτεχνία. Δίνει με έξοχο τρόπο την εντύπωση του λεπτού και βρεγμένου υφάσματος, που άλλοτε κολλάει στο σώμα και άλλοτε κυματίζει στον άνεμο.
Το μεγάλο αυτό έργο, το οποίο πιθανόν να χρησιμοποιούνταν ως βωμός, ήταν τοποθετημένο σε ανοιχτό και ψηλό χώρο κοντά στο ιερό. Σ’ αυτή τη θέση ίσως να υπήρχε μια μικρή τεχνητή λίμνη, μέσα στην οποία το πλοίο έμοιαζε να πλέει.
Ποια ήταν η Νίκη ; – Ελληνιστική γλυπτική
ΗΝίκη στην αρχαία ελληνική θρησκεία και μυθολογία ήταν η προσωποποίηση της νίκης, της επικράτησης επί των αντιπάλων. Ήταν κόρη του Τιτάνα Πάλλαντα και της Στύγας. Υπήρξε δημοφιλές θέμα στην τέχνη και συνήθως παριστανόταν με φτερά και κρατώντας ένα στεφάνι ή ένα κλαδί φοίνικα.
Ελληνιστική γλυπτική
Η ελληνιστική περίοδος ξεκινά από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. και διαρκεί ως το 31 π.Χ. (ήττα της Κλεοπάτρας στο Άκτιο). Το ύφος των γλυπτών δεν είναι ενιαίο, αλλά γενικά τα έργα της εποχής εκείνης χαρακτηρίζονται από μεγάλη δεξιοτεχνία. Από μια υπερβολή στην έκφραση των συναισθημάτων και των κινήσεων και από την πολυπλοκότητα της σύνθεσής τους.
Με πληροφορίες από papagalopsaro.com – reportal.gr