Λαϊκή Συσπείρωση Φαρσάλων: Επικίνδυνα σχέδια του ΥπΑΑΤ για την άρδευση σε βάρος των βιοπαλαιστών αγροτών

Σε ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης Φαρσάλων αναφέρονται τα εξής:

«Το νερό νεράκι» θα πουν οι βιοπαλαιστές αγρότες αν δεν αποτραπεί ο σχεδιασμός του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για παραπέρα ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης της άρδευσης, μέσα από τους Οργανισμούς Εγγείων Βελτιώσεων.

Πατώντας σε υπαρκτά προβλήματα στη λειτουργία των ΤΟΕΒ (Τοπικοί Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων) και ΓΟΕΒ (Γενικός Οργανισμός Εγγείων Βελτιώσεων), τα οποία σταθερά αναδεικνύει το οργανωμένο αγροτικό κίνημα και είναι διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, οι προτάσεις του υπουργείου προβλέπουν τη διαχείριση του νερού με συνένωση των ΤΟΕΒ και ΓΟΕΒ, την είσοδο ιδιωτών επενδυτών ως manager και τη διαμόρφωση «σχεδίων ανάπτυξης» (business plan).

Είναι φανερό ότι από μια τέτοια εξέλιξη ωφελημένοι θα βγουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα βάλουν στο χέρι το νερό άρδευσης, ενώ πολλαπλά ζημιωμένοι θα είναι οι βιοπαλαιστές αγρότες, που θα δουν το κόστος του νερού να μεγαλώνει. Το αποτέλεσμα θα είναι να αυξηθεί κι άλλο το ήδη υψηλό κόστος παραγωγής, αφού η άρδευση αποτελεί σημαντικό μέρος του, με αντίκτυπο και στη λαϊκή κατανάλωση.

Ήδη όλα αυτά τα χρόνια οι αγρότες πληρώνουν μια σειρά χαράτσια για το νερό, που τους «ξετινάζουν» οικονομικά και τους φέρνουν αντιμέτωπους με οφειλές στις ΔΟΥ και αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, όπως μπλοκάρισμα λογαριασμών και απειλές για κατάσχεση. Ενα τέτοιο χαράτσι φόρτωσε στους αγρότες το 2017 και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με το λεγόμενο «περιβαλλοντικό τέλος» για τους λογαριασμούς ύδρευσης και άρδευσης.

Οι σχεδιασμοί του υπουργείου δεν είναι βέβαια κεραυνός εν αιθρία. Εντάσσονται στις κατευθύνσεις της ΕΕ και στην Οδηγία 2000/60, που αντιμετωπίζουν το νερό ως εμπόρευμα, στην υπηρεσία της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Το έδαφος έστρωσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με διάφορα κατά καιρούς μέτρα, όπως η μεταφορά του ελέγχου και της εποπτείας των ΤΟΕΒ στις Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων, το 2017, αφού προηγουμένως με τον «Καλλικράτη» είχαν καταργηθεί οι Διευθύνσεις Εγγείων Βελτιώσεων.

Οπως κατήγγειλαν τότε οι αγρότες και η Ομοσπονδία Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας, μια τέτοια μεταφορά αρμοδιοτήτων χωρίς το απαραίτητο προσωπικό – εξειδικευμένο και μη – οδηγεί «σε παραπέρα απαξίωση» και σε αμέσως επόμενο στάδιο «στην ιδιωτικοποίηση και αυτής της παρεχόμενης υπηρεσίας».

Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, οι Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων λειτουργούν ολοένα και περισσότερο ως βραχνάς και ως εισπρακτικός μηχανισμός σε βάρος των βιοπαλαιστών αγροτών, που πληρώνουν το μάρμαρο.

Με τον τρόπο αυτό, η αστική πολιτική για την αγροτική παραγωγή μετατρέπει και τη διαχείριση του νερού σε μηχανισμό ταχύτερης συγκέντρωσης της γης σε λιγότερα χέρια, ενώ για να ικανοποιούνται οι ανάγκες των αγροτών και του λαού θα έπρεπε να είναι ενταγμένη στον γενικότερο κρατικό σχεδιασμό, που θα παίρνει υπόψη τα επίγεια και υπόγεια αποθέματα, την κλιματική αλλαγή, την προστασία του περιβάλλοντος, τις σύγχρονες ανάγκες στην ύδρευση, την εξοικονόμηση και εξασφάλιση υδάτινων πόρων, την ποιότητά τους, την αποκατάσταση των υδάτινων αποθεμάτων, τις ανάγκες άρδευσης με βάση τον σχεδιασμό της αγροτικής ανάπτυξης για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών με εγχώρια, ποιοτικά και φθηνά αγροτικά προϊόντα.