«τίποτα δεν είναι καλύτερο για την ψυχή από το να κάνει λιγότερο λυπημένη μια άλλη ψυχή»…(“rien n’est meilleur a l’ame que de faire une ame moins triste”)
Paul Verlain
Σ’αυτόν λοιπόν τον στίχο του Γάλλου ποιητή αποκρυσταλλώνεται το βαθύτερο νόημα της ζωής. Η ευδαιμονία δεν βρίσκεται στο να κάνουμε καλό στον εαυτό μας αλλά στο συνανθρωπό μας. Το μεγάλο μυστικό της ζωής βρίσκεται στο «δούναι» και όχι στο «λαβείν». Βρίσκεται στην προσφορά που γίνεται από αγάπη και όχι από την προσδοκία ανταπόδοσης. Τα χέρια δεν τα έχουμε για να παίρνουμε αλλά για να δίνουμε. Τη γλώσσα όχι για να κακολογούμε αλλά για να παρηγορούμε. Δεν γεμίζει χαρά η ψυχή όταν γεμίζουμε τις τσέπες μας χρήματα,αλλά όταν γεμίζουμε με ωραία συναισθήματα. Ο παραπάνω στίχος του Βερλαίν αποτελεί έναν ύμνο στην αγάπη. Χωρίς αγάπη δεν μπορείς ούτε να δώσεις ούτε να δοθείς.Με την αγάπη ο άνθρωπος εξανθρωπίζεται και η ψυχή του εξευγενίζεται. Η αγάπη μπορεί να δώσει λύση στα ανθρώπινα προβλήματα,να γκρεμίσει τα τείχη του μίσους,να φέρει σε επαφή εμπόλεμους,να προωθήσει την ειρήνη. Η αγάπη όμως,δεν είναι ένα απλό συναίσθημα. Είναι η έμπρακτη απόδειξη της ηθικής μας ποιότητας,που εκδηλώνεται με καθημερινές πράξεις προσφοράς. Όταν προσφέρεις αγάπη,είναι σα να χαρίζεις χαμόγελα στον κόσμο. Κάποιος είχε γράψει ότι το ν’αγαπήσεις τον άνθρωπο είναι το μεγαλύτερο μυστικό της ζωής και ό,τι κυρίως απομένει απ’αυτή. Όποιος φεύγοντας απ’τη ζωή δεν αφήνει πίσω του αγάπη είναι σα ν’αφήνει ερείπια. Όποιος δεν αγαπάει έχει μέσα του ένα κενό που του δημιουργεί ψυχική αναπηρία. Του λείπει η ευαισθησία. Είναι ψυχικά νεκρός,αφού δεν υπάρχει τίποτα στην ψυχή του να τον συγκινήσει.Έτσι,το δέντρο της ψυχής ξεραίνεται και τα συναισθήματα εξατμίζονται. Το να δίνεσαι όμως στον άλλο,το να μετριάζεις τη λύπη ή τη δυστυχία του,είναι σα να γονιμοποιείς την ψυχή σου με τη γύρη της ευτυχίας. Επίσης ας μην ξεχνάμε κ το εξής:η ευτυχία είναι συνάρτηση του «εγώ»με τον «άλλο». Και δεν είναι αναγκαίο η προσφορά μας να παίρνει το χαρακτήρα της μεγάλης δωρεάς ή της μεγάλης ευεργεσίας. Κάνοντας τους γύρω μας χαρούμενους με απλά λόγια,ακόμη και μ’ένα αστείο,αυξάνουμε τη δική μας χαρά,καθ’ότι η ευτυχία επιτυγχάνεται με τη βαθιά ανθρώπινη επικοινωνία. Είναι αδύνατον,αν έχουμε ίχνος ευαισθησίας,να νιώθουμε ευτυχείς όταν βλέπουμε γύρω μας δυστυχία. Η προσφορά δημιουργεί το αίσθημα της σιγουριάς. Τα ανθρώπινα είναι ασταθή και αβέβαια. Όταν όμως έχουμε προσφέρει αγάπη,έχουμε την ελπίδα πως σε κάποια δύσκολη στιγμή δεν θα μείνουμε μόνοι. Όσο κι αν λέγεται,ότι η ευεργεσία αμοίβεται με αχαριστία,ωστόσο κανείς που έκανε καλό δεν βρέθηκε στη ζωή μόνος…
Αγγελακοπούλου Ιουλία
εκπαιδευτικός